Historia rasy i charakterystyka Wyżła weimarskiego

#hodowlawyżławeiarskiego #historiarasy

Wyżeł weimarski pochodzi z przełomu XVIII i XIX w.

Jest efektem krzyżowań wyżła niemieckiego, doga niemieckiego i pointera. Nazwa rasy pochodzi od Karola Augusta, wielkiego księcia Weimaru, na którego dworze hodowano psy tej rasy do końca XIX w.

Wzorzec opracowano w 1896r., a w rok później w Erfurcie założono Klub Hodowców. Prawdziwy rozwój rasy datuje się jednak na 1915r. zapoczątkowany przypadkiem przez majora Roberta aus der Berber, który podczas polowania niechcący zabił wyżła weimarskiego. Nękany wyrzutami sumienia postanowił "naprawić" swoją winę i przystąpił do intensywnej, planowej hodowli oraz propagowania rasy na całym świecie.

Ze względu na rodzaj szaty wyżeł weimarski dzieli się na dwie odmiany :

- krótkowłosy - sierść krótka, bez podszerstka, miękka, błyszcząca, przylegająca

- długowłosy - sierść długa, z podszerstkiem, portki, frędzle, pióro na ogonie

Umaszczenie szare, o srebrzystym odcieniu. Głowa i uszy nieco jaśniejsze.

pies w kłębie 59-70 cm, masa 30-40 kg

suka w kłębie 57-65 cm, masa 25-35 kg

Sylwetka lekko prostokątna, uszy osadzone wysoko, duże, szerokie, zaokrąglone na końcach, pofałdowane.

Oczy bursztynowe, u szczeniąt błękitne. Nos duży, w kolorze cielistym przechodzącym w szary.

Szyja muskularna, grzbiet prosty, długi, z wysokim kłębem. Klatka piersiowa dobrze wysklepiona, kończyny wysokie, muskularne.

Ogon nisko osadzony, noszony w dół.

Pies bardzo elegancki, zwracający na siebie uwagę. Wykorzystywany wszechstronnie przez myśliwych na polowaniach, z dużą pasją łowiecką. Cięty w stosunku do drapieżników i innej zwierzyny.

Łagodny dla ludzi, cierpliwy w stosunku do dzieci, bezkonfliktowy, spokojny, nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji. Wspaniały towarzysz.